Ты побач, даль соцыялізма.
Ты скажаш — блізь? Між цеснаты,
Дзеля жыцця, дзе мы сыйшліся, —
Перапраўляй, ды толькі ты.
Ты курышся скрозь дым тэорый,
Непараўнаная зямля,
Бы шлях у свет, бы шлях да мора,
Бы ў Грузію з Млет роўны шлях.
Ты край, дзе ўдовам у Пуціўлі
Зязюлькамі не кукаваць,
І я ўсёй праўдай і шчасліўлю,
Ёй прэч не трэба выглядаць.
Дзе вольна дышыцца ім побач,
Дзе пал не мучыць, не гняце,
Не пакідае ў рэшце дробі
На боль для матак і дзяцей.
Дзе быту дробную падачку
З быцця не маю ў рэшту я,
А значу тое, што я трачу,
І трачу ўсё, што знаю я!
Дзе голас, наўздагон пасланы
Непераможнай навіне,
Майго дзіцяці расцвітаннем
Гукае з будучыні мне.