а дрэвы
а дрэвы ніколі не сьпяць
не трэба ім сну
іх парадак інакшы
спытай хоць сасну
я разоў можа зь пяць
пытаўся
пытаўся і ведаю
як жа
а дрэвам пачуцьцяў не трэба
бо ў іх
адна толькі памяць
жывая-жывая
шырокая ў часе
як вецер не сьціх
мне гудам стагоддзяў ад іх павявае
і дрэвам нястрашна відаць паміраць
стаяць яны строма і прывідна-суха
чаму ж
калі вечарам дровы гараць
у грубцы
маленству далёкаму сумна