аднекуль трэба браць пачатак
глыбінь няўспомненых
здалёк
убеглага курыцца часу
спакою сіняга дымок
душа адчайна вызначае
лятунамі юначых сноў
калі яна была грачанкай
Элады вечнаю вясной
а потым вогнішчам купальля
узрушаная да зары
сваю каханую гукала
на бераг вольных азярын
а потым вой дружыны княжай
бароніць Бацькаўшчыну так
што на чырвоным лёдзе ляжа
у жах закованы крыжак
а там і ты...
анёл зь нябёсаў
цябе на трэці дзень прынёс
самой гісторыі дзівосы
паднялі яблыкам твой лёс