пераварочвае люстэрка
ды адварочвае сьвятло
і замарочвае наступным
якое будзе і было
адлюстраваная звычайнасць
выявай-думкаю-ліцьцём
скуль вырываецца адчайна
ды абяртаецца жыцьцём
рэальнасць сьціпла саступае
(узгоркаў, рэчак ды лясоў)
пакуль што памяць не сьляпая
а потым сьцерлася і ўсё
глядзіць адно адлюстраваньне
найменьнем зь цемры забыцьця
павее сілай затрыманай
(ці назапашанай?)
хаця...