твае эксьперыменты часта
зьдзіўляюць мудрае жыцьцё
навошта разьдзімаць адчайна –
і так увысь шугаў касьцёр
ламаць хваінку на калена
яшчэ танчэй
танчэй яшчэ
навошта тое што смылела
яшчэ крывавей-балючэй
каб сэрца ўпартаю паходняй
палала болесна ўначы
хто там бяскрыўдны ды бясшкодны
не зацінайся не маўчы
але згаджайся доляй вольны
як кінуты ў ральлю сам-пяць
гадуй свой плён
але ўсёроўна
вярнуўся ён
але й сягоньня
яны не чуюць
сыта сьпяць