Кажа Ясіку матуля:
"Птушкі ўжо даўно паснулі,
сьпіць дурэньне
сьпіць гульня.
сьпіць навокал цішыня.
Гэту цішыню. глядзі
ты,сынок. не пабудзі."
"Мама,-- кажа сын,-- сасьню
я сягоньня цішыню."
Рэчка лашчыцца да пня
чыстая, як цішыня.
Воблака на схіле дня
лёгкае, як цішыня.
У кутку медзьведзяня
мяккае, як цішыня.
Ля драўлянага каня
цемнатою цішыня...
Сьціх хлапчына на канапцы,
нешта сьніць насустрач дню.
Толькі Ясікавы цацкі
ўсьцяж вартуюць цішыню.