бо адкаціўся недалёка
пад самым сэрцам вёска
што па паводках ды аблоках
брыдзе ступою Боскай
ні пачынацца ні канчацца
хоць заўтра зноў прыйду я
неперайначанага часу
яна мне не шкадуе
тут курганы за Круглякамі
на выгане крыніца
каліны крэўная цікаўнасць
царквою на блакіце
тут (што мне штампы!) бусел кружа
тут крот карэньне рые
і тут жывуць (бадай, нядужа)
жыцьця майго старыя
зацятыя работай
старэнькія мае
што дзівасіл пад плотам
гаркоту аддае?
асеннім сонцам верас
натруджаны прапах
а гэты даўні верад –
не сьпіцца па начах
ламалі ды крышылі
палолі ды малолі
няўцямлена грашылі
такія ж як мільёны
вы ведалі і будні
(цяжар гадоў!)
і сьвяты
ці вам над лесам бусел
каліны цьвет прысьняцца?
яны былі дарослымі
калі я быў малым
яны былі старэчымі
а я быў маладым
цяпер ужо на небе дзесь
і юнацтва маё
і маладосць
толькі цяпер
ідучы ад аўтобуса
толькі цяпер
калі чырвонае сонца прачэсвае дрэвы
застаючыся ў маіх вачах сінімі сьлядочкамі
толькі цяпер я заўважыў
што вёска майго маленства
ў лагчыне
а могілкі
на якіх згубіўся мой бацька
на высокім узгорку
толькі цяпер