даўно сябе ў чужых вачах не бачыў
не фігуральна – сама што ў прамым
калісьці ў воблаку сьлязы цялячай
ці ў конскай чысьціні
сівой як дым
такое філіграннае скажэньне
такая геаметрыя жыцьця
і дзе яшчэ так вычварна скажэце
злучаюцца пачатак і працяг
цяпер
цяпер прызнацца не захочаш
якім звычайным воблік стаў цяпер
дзе тыя непалоханыя вочы
што бачылі ў нязьведаным цябе