гэты якраз пасьлясонны галас
перамагае грукат вагонных колаў
цыганка-цыганка
не лезь у мой лёс
мне і самому вядома даволі
сам бы хацеў ведаць меней
міне
гэты час яснвсьці – чым абнадзеіцца
зноў устрывожыцца лёгкі ўспамін
вечнага непрычаканай гадзіны
маеш кабета сьвядома трываць
чуеш: трывога наўкол узьнялася
шлях мой і зараз залішне прамы
так што няўпэўненым не падзяліся