працяг гэтага чаканага ў пачутых глыбінях
адчуваеш як выварочваецца прасторы пальчатка
як праз тваю кропку
(гэтакі штрых галубіны!)
перацякае ізноў да пачатку
і гэтая раз’яднаная цэльнасць
што ўсьведамляе сябе толькі ў момант малітвы
ад неацэненага ў бясцэннае
будзе (за сцэнаю!) пераліта
а пакуль
нерухома ў агульным палёце
нерасторгнута-нясточана-нестактавана
нібыта стуленыя тварам да твару палотны
у майстэрні нетутэйшага Мастака