я ніколі не дам веры
што мы зь нейкай іншай (інакшай) планеты
бо ведаю
што тут нарадзілася
тут і жыве
наша агульная душа
і калі яе зьдзме сонечным ветрам Часу
яна
як вялікае блакітнае воблака
паляціць шукаць нібы першую
гэткую ж сіне-зялёную
асьветленую Сонцам і Месяцам
зь цёплымі марамі і чыстымі рэчкамі
з разумнымі жывёламі і прыгожымі насякомымі
з сярэбранымі раньнямі і залатымі вечарамі
зь бялюткімі зімамі і вясёлкавымі вёснамі
паляціць
гэтак Бацька павядзе за руку
шукаць гэткую ж
звычную
сьлічную
музычную
касьмічную