куды так рэчка ў сьвет бяжыць
як гэтак хораша навокал?
каб ты й туды памкнуўся быць
дзе невядома і далёка
навошта краскі луг сабраў?
каму стракатае маніста?
каб ведаў што спаміж сяброў
спакойна-радасна і чыста
чаго пчале вакол гусьці
аж сьмела не ступіць нагою?
каб заўважаў што і ў жыцьці
адразу соладка і горка
а ўжо аблокі набягуць
на гэта сонца баравое?
каб ты заўсёды мусіў чуць
што маеш дах над галавою