што там Італія
якое сонца ні
сагрэе твар твой
зімна ці лістоўна
ты праз стагоддзі здольны ацаніць
сваёй душы найбольшую каштоўнасць
жыцьця твайго якое хараство
вандроўнік сьціплы альбо вольны схімнік
бо зразумеў
што назаўсёды твой
зялёны дол пад сінім небасхілам
разлогі-рэчкі-хмары і бары
да селішчаў прамыя пуцявіны
і людзі скрозь жывуць як ты павінен
трымаць свой рэй і ніца і ўгары
на ўзьлеску ціхамірным верас ты
ці на высокім крэўным дрэве вецьце
ці парастак…
праз шчытныя пласты
сваёй агульнай сілаю праб’ецца
ды так што і блукаючы ў вяках
дзе мысьлі скручаны і вусны сьцяты
сваю сябрыну здольны адшукаць
вярнуцца зубрам у сучасны статак