утрымальніцы ніцых скарбаў
захавальніцы труднага слова
і не трэба мне скуль вы
і не варта мне хто вы
па-над гэтым кляновым лістам
чырвань-жылкамі рэчак
гэты несеньны-прамяністы
верасьнёвы падвечар
бераг-рыбіну-шчэлепы
тэлевізія трактамі
чалавецтва ў кашчавыя
рукі тэхнікі трапіла
сьпявайце бабкі любыя
сьпявайце
хай расьцьвітае восеньскі падвечар
няхай душа няздатная сплывае
прыхільнасьцю спрадвечнага
вось і зубы шэрхнуць да аскомы
далані парэпаныя-чорныя
а яны ж да вас па гарадскому
ведама – вучоныя
сьпявайце (не бянтэжцеся!)
сьпявайце
хоць вы вартуйце нашыя акрэсы
на вернасць на нядолю спавівайце
таго быцьця нястрачанаю песьняй