Устаю спакойна:
раніцай пабудзіць
мяккаю рукою
мілая бабуля.
Дзень пагодны будзе –
сонейка без краю.
Я сваёй бабулі
скрозь дапамагаю.
Я ўжо сам і санкі
усьцягну на горку.
Калі трэба, нітку
зацягну ў іголку.
У марозным небе
месяц кліча ночку,
вяжуць-вяжуць казку
срэбныя пруточкі.