час апошняй сустрэчы: бывай!
адплывай-абвявайся хвілінай
нетутэйшы абрыс набывай
як завоблачны крык жураўліны
разьвітальнае слова яму
прыбягаю тугой-берагамі
высылае сьцяжына зіму
што душу высьцілае сьнягамі
сіла слова
навошта яму
даў гучаньне магчымасьцю здрады
быццам не на турму
дык турбуй
той патрэбе якою не рады
як цябе ўспамінаю: бывай
паўтарае акрэсамі крэсла
гэты воблік знаёмы дзе край
неўваскрэсны