Высокі летні час
Балючая раптоўнасьць
Дзе сэрца грук маленькімі грудзьмі
І крокаў цішыня
І шырыня натоўпу
І бабы млосна сморкаюць сьлязьмі
Парфумы злы смурод
Нячутная сьпякота
Блішчасты жоўты лоб
Што побач сонца стыў
Я адчуваў парадку неістотнасьць
Бо гэта ўжо не ты
Не ты
Не ты
Мой бацька што цяпер
Разьліты па ўсім сьвеце
Дзе мабыць я адзін тваіх вачэй працяг
Так гора адвучала ад бяссьмерцьця
Так ачышчае памяць для жыцьця
толькі цяпер
ідучы ад аўтобуса
толькі цяпер
калі чырвонае сонца прачэсвае дрэвы
застаючыся ў маіх вачах сінімі сьлядочкамі
толькі цяпер я заўважыў
што вёска майго маленства
ў лагчыне
а могілкі
на якіх згубіўся мой бацька
на высокім узгорку
толькі цяпер