шчасьлівым будзь
што сьпелаю парой
цябе не важылі і не цанілі
рыпі-рыпі маўклівае пяро
пакуль тваё сьвятло не прыцямнілі
не прыглушылі танныя вяршкі
упэўненасьці сьпеўнай ясна-цьмянай
ды собіла што гонарам важкім
разгорнутае крыльле не прыцялі
бо ўдарыць па зялёных каласах
град
з хмары нізкай-важкай ды шырокай
а не
дык добра справішся і сам
нясьпелае сушыць навідавоку...
адзін – сьпявае не збудзіўшы дух
дзе іншы – завяршае круг