ячменю вусы-каласы
у размалёванцы жыцьця этруска
ці сьведка той далёкага расы
і ты быў мроіў нівай беларускай
і ты ўдыхнуўшы жніўня чысьціню
наплоенага пахам траваў-пылам
быў перанёс на сінюю сьцяну
спакой дасьпелы годнага нахілу
штрыхоў жаўцее колькі на сьцяне
(меў момант сузіральнасьці лагічнай)
яны ўзышлі праз вечнасць да мяне
і наліліся сілаю магічнай