вецер
(у яго ці ўласныя чары?)
заблытаўся ў геаметрыі абжытых абшараў
у паралельных лініях разораў
у простакутніках ілжэазёраў
а прамавугольнікі лясоў
а лугі
дарогамі парысо-
ваныя
сумна вольнаму ветру
то поле віхураю ўсьперыць
а то прыляжа ў траве зьняможана
і ўгледзіцца ў неба стыхійна-прыгожае
што не можа прыпадабніцца зямлі
толькі часам прамая лі-
нія дыму за самалётам
ветру дае спадзяваньне на потым