У лужыне жывая жабка.
(Не прыглядайся – не відаць!)
Яна не разумее жартаў,
ды ўмее голасна сьпяваць
падвечар,
калі цёплы вецер
вясну разьвейвае па сьвеце.
А жабка – на зялёнае зялёная.
(Адна на ўсіх вясновая краса!)
А вызначышся – зразу будзеш злоўлены.
А вылучышся – дык не зловіш сам.