галАсы сну і ціша абуджэньня
бы хваляй дакранаешся пяску
і ранак апчынае дзень даўжэнны
якраз калі паклікалі вясну
якая мае і зімы прыкметы
(дакладна абдымае году шар)
і лета гладкі стан
і той паўмежак
дзе восені шурпатая душа
мінае час
пясок шамрыць-ліецца
праз вочка вечнасьці
бяскрыўднасьці каля
а я ў руках трымаю рухаў лейцы
галоп неўтаймаванага каня
мне цеплыню па сьвеце разьмяркоўваць
мне зоркі ад туману ратаваць
бо слова як звычайна пад рукою
ды сьфераю бязьмежнай галава