Было сабе дзвёх сёстраў: менша была надта хароша, а старша не такая. Ну, аднаго разу тая менша кажа:
— Буду я мела двох сыноў мудрых: месяц у лобе, зорка ў патыліцы і адзін валасок сярэбраны, другі залаты.
Ажно акуратне пачуў гэта кралевіч, ну, і ажаніўся з ею.
У рок ці ў два паехаў ён недзека на вайну, ці куды, а яна без яго мела сына. А была пры ёй сястра на той час, так яна, завідуючы ёй, узяла палажыла голуба, а дзіця панясла ў кусты да й закапала.
Ну, як прыехаў кроль, так яна давай то казаць:
— Бачыш,— ка[жа],— яна казала, што будзе мела сына такога і такога, а тут заміж сына голуб.
Але кроль такі дараваў жонцы гэта.
Неяк у рок ці ў два зноў паехаў недзе, а яна як на тое зноў прывяла дзіця, а сястра то, узяўшы, палажыла шчаня каля яе, а дзіця закапала ў тое сама месца.
Прыехаў кроль, як даведаўся, што мела шчаня, нат не хадзіў ужэ да яе, адно казаў яе прагнаць з дому, каб яна і не смярдзела.
Перагналі яе ў пушчу, была яна там рок ці два, ажно аднаго разу бегла гавечка, ухапіла кветачку з магілы, дзе тыя хлопчыкі ляжалі, да й то пабегла. Яна то бегла, бегла, да й узяўшы, акацілася, а тыя баранчыкі, за ёю бегучы, паперакідаліся панічамі. Так то тады пашукалі сваю даўнейшу мацеру і давай ёй расказваць:
— Бегла,— кажуць,— гавечка, ухапіла з магілы нашай кветачку, як пабегла, так пабегла і акацілася; тыя баранчыкі за ёю як пабеглі, так пабеглі, ажно з баранчыкаў зрабіліся панічыкі і от,— кажуць,— мы есць. Цяпер хадзем, мамо, пашукаем татка.
— Няхай яго спруціць! Я,— ка[жа],— не пайду да яго.
Так то яны самі пабеглі. Прыбеглі тут, ажно іх не пушчаюць, яны такі ўпрасіліся, пайшлі да кроля да й просяцца нанач. Кроль кажа:
— Для вас тут месца німаш,— але-такі, паміргаваўшы крышку, пазволіў.
Яны пераначавалі, прыходзяць да кроля і кажуць:
— Няхай кроль нам пазволіць у гарэшкі паграць.
Так кроль:
— Добра, паграйце.
Прынеслі яны каробачкі з гарэхамі, паселі на зямлі да й кажуць:
— Два гарэшкі ў кораб: было дзвёх сёстраў. Два гарэшкі ў кораб: адна мела мець двох сыноў. Два гарэшкі ў кораб: месяц у лобе, зорка ў патыліцы. Два гарэшкі ў кораб: пайшла яна замуж і г. д. Два гарэшкі ў кораб: як пабеглі, так пабеглі, сталі панічамі.
Тады пазнімалі шапачкі, падышлі да кроля да й кажуць:
— Кролю, ты наш оцец, цётка нас закапала, а палажыла голуба да й шчаня заміж нас, а мацеру нашу оцец прагнаў, яна, бедна, сядзіць у пушчы.
Тады кроль казаў пашукаць жонку і прывясці, а сястру жончыну казаў на жалезныя бораны разадраць.