П'яніца папаў у пекла. Чэрці далі яму варыць у катле трыста душ.
Но за етых душ на тым свеце ўсердна малілісь іх сродственнікі.
Прыходзіць к п'яніцы ангел за тымі душамі:
— Аддай мне етыя трыста душ!
П'яніца не 'ддаець.
Ангел дагадаўся, што п'яніцы нужна. Цераз нескалькі ўрэмя прыносіць п'яніцы палуштох гарэлкі.
П'яніца ўзяў ад ангела водку і давай яе цадзіць глаток за глатком — ап'янеў і выпусціў ангелу із катла трыста грэшных душ.
Прыходзяць чэрці, пасматраць — душ нет.
— Ідзе душы?
Спрашыюць у п'яніцы:
— Ідзе душы, што мы варыць прыказывалі?
П'яніца маўчыць (ён ужу адказываць не магіць), толькі палец к роту падносіць, ідзе душы паказыіць.
Чэрці панапужалісь:
— Ах, абжора! У якіх-небудзь два часа злопаў трыста душ, да ён увесь ад спусташыць, ні [а]днаго грэшніка нам на мучэнія не заставіць. Ганіце яго вон!
Патурылі із ада. Дзявацца яму нейдзі — пусцілі яго ў рай.