Жыла-была адна бабулька, вельмі старая. Восемдзесят гадоў ёй было. Пайшла бабулька на агарод, нарвала поўную талерку бобу і вырашыла яго зварыць.
«Вось, - думае, - звару бобу і паабедаю».
Распаліла яна пліту і, каб агонь разгарэўся лепей, падкінула ў топку пучок саломы.
А затым пачала сыпаць у гаршчок боб.
Вось якраз тут усё і пачалося.
Калі сыпала яна боб у гаршчок, адна бабіна ўзяла ды і завалілася на падлогу.
І сюды ж, на падлогу, выскачыў з печы распалены вугольчык.
Вось саломінка і кажа:
- Мілыя сябры, адкуль вы тут?
- Я, - адказвае вугольчык, - з печы. Калі б, - кажа, - я адтуль не выскачыў, давялося б мне згарэць і рассыпацца попелам.
А бабіна кажа:
- І мне пашчасціла, што я сюды трапіла. А то давялося б мне, як і іншым маім сяброўкам-бабінам, у кашу разварыцца.
А саломінка кажа:
- І я рада, што ў печ не трапіла, а тут ляжу.
- Ну, а што ж мы цяпер будзем рабіць? - пытаецца вугольчык.
- Я думаю, - сказала бабіна, - вось што. Пайшлі белы свет паглядзім.
- Пайшлі, пайшлі, - згадзіліся вугольчык і саломінка.
І пайшлі яны разам - бабіна, саломінка і вугольчык.
Доўга ішлі яны і прыйшлі да ручайка. Ручаёк маленькі, вузенькі, а перабрацца цераз яго цяжка - моста няма. Як тут быць? Тады саломінка кажа:
- Мы вось як зробім: я перакінуся з беражка на беражок, а вы па мне пераправіцеся, як па мосце.
Так яны і зрабілі. Перакінулася саломінка з берага на бераг, і першым пабег па ёй вугольчык. Бяжыць, як па мосце. Дабег ён да сярэдзіны, чуе - плёскаецца ўнізе вада. Стала яму страшна, спыніўся ён і крычыць:
- Баюся вады, баюся вады!
А пакуль ён стаяў і крычаў, саломінка ад яго загарэлася, развалілася на дзве часткі і паляцела ў ручай. Вугольчык таксама зваліўся ў ваду. Ён засіпеў: «Таплюся, ратуйце!» - і пайшоў на дно.
А бабіна асцярожнай была, яна на беразе засталася.
Засталася на беразе і давай смяяцца з вугольчыка і саломінкі.
Смяялася яна, смяялася - і лопнула ад смеху.
Дрэнна б ёй давялося, ды на яе шчасце сядзеў на беразе вандроўны кравец.
Дастаў кравец ніткі і сшыў абедзве палавінкі бабіны.
А таму што ў краўца белых нітак з сабой не было, ён зашыў бабіну чорнай ніткай. З таго часу ва ўсіх бабінах чорнае шво пасярэдзіне.