Прыйдзі ў мой край як самы госць
жаданы —
І трапіш ты ў абдымкі Ерэвана,
Лугоў нагорных, поўных ахалоды,
Абрус гасцінны для цябе — заўсёды.
Табе засвеціцца жывым экранам
Крышталь іскрысты горнага Севана.
Пачаставаць цябе ад сэрца рады
Даспелыя дарункі Арарата.
Паедзем мы з табою рана-рана
Туды, дзе пеніцца віно Раздана,
Туды, дзе ў скалах скачуць звонка рэкі
І дзе блукае ад стагоддзяў рэха.
Магчыма, тут ты адшукаеш слова,
Каб век Арменіі уславіць новы,
Яе сады, і мудрую прыроду,
І шчырасць, дабрату майго народа,
Яго багацце, векавую мужнасць...
Спляцеш вясёлку ты сваю на дружбу.
І будзе ззяць яна нам пастаянна
Ад Мінска любага твайго
да Ерэвана.