Наш век не здзівіш гучным званнем
перш-наперш чалавекам будзь.
...Вясковага ўрача сяляне
заўсёды «доктарам» завуць.
Тут — не памылка, а папраўка:
давер, пашана ў слове тым,
удзячнасць шчырая за працу,
за мудрасць строгай дабраты.
На дапамогу чалавеку
ідзе ў халаце добры друг,
дарадчык і надзейны лекар,
і акушор ён і хірург.
Сівабародыя дзяды ўсе
яго спыняюць каля брам:
— Калі, Пятровіч, маладыя
ты сэрцы перасадзіш нам?
Зірні — такое ў свеце ранне!
Шляхі-дарогі ў даль вядуць.
Вясковага ўрача сяляне
заўсёды «доктарам» завуць.