Дзень добры, слаўная рака, блакітны звон
Дунай!
Ад бацькі Нёмана прывёз табе паклон,
Дунай.
Віруй і скалы падмывай, імчыся ўдаль,
Дунай,
ды песні новыя люляй на грэбнях хваль,
Дунай.
Ці, можа, хочаш нагадаць ты сёння мне,
Дунай,
аб пераможнай, у сцягах, красе-вясне,
Дунай,
калі праз горныя хрыбты, лясы, палі,
Дунай,
Чырваназорыя арлы зару няслі,
Дунай?
Да Перамогі выпаў лёс не ўсім дайсці,
Дунай...
А многім з іх шчэ не было і дваццаці,
Дунай...
І сонечны настой вясны п’яніў іх сны,
Дунай.
Ім так хацелася дамоў прыйсці з вайны,
Дунай,
Сваіх каханых і матуль, сяброў абняць,
Дунай...
На берагах тваіх яны ў магілах спяць,
Дунай...
Ім так хацелася дажыць да нашых дзён,
Дунай...
Глядзі ж, надзейна беражы святы іх сон,
Дунай!