З зімы — як з турмы
ці з цяжкога кашмарнага сну
выйшаў у вясну,
гуляю ў полі
на волі.
Рабінкай цвіло,
хмурынкай плыло,
купалася ў цёплых промнях.
А ўрэшце,
было яно ці не было,
не ведаю ўжо,
бо не помню.
Сонца
і лісце і ўсмешкі залоціць
карціну раю малюе,
як той фармацэўт,
што зверху салодзіць
горкую ўсярэдзіне пілюлю.
Праходзіш
праз ліўні, віры і грамы,
шукаеш чагосьці на свеце,
каб голую праўду зімы
мужна сустрэць
і прывеціць.