Як гэта добра:
прачнуцца раніцай у родным доме,
убачыць праз акно чыстае неба,
пачуць па радыё мелодыю гімна
і знаёмае з дзяцінства:
— Увага! Гаворыць Масква!
«Гаворыць Масква!
Гаворыць Масква!»
Ва ўсе куткі Радзімы
ляцяць крылатыя словы,
якія вядуць за сабой
паведамленні аб добрых справах,
працоўныя рапарты калектываў,
рэпартажы з касмадромаў і стадыёнаў.
— Гаворыць Масква!
На чарговы партыйны з’езд
сабраліся дэлегаты —
лепшыя з лепшых:
працаўнікі,
мысліцелі,
творцы.
Як і мільёны савецкіх людзей
думкамі і сэрцам
я там —
у Крамлёўскім Палацы з’ездаў,
слухаю
і адабраю
Праграму Камуністычнай партыі,
праграму нашага жыцця.
Маё радаслоўнае дрэва
не мае на сваіх разгалінаваннях
квяцістых атожылкаў
з высокімі тытуламі і званнямі,—
мае продкі
не ездзілі ў гербавых карэтах,
а ўсе былі сялянамі,
як выгнаныя з раю боскія дзеці,
яны працавалі на зямлі,
сваімі рукамі
здабывалі хлеб,
будавалі жыллё,
шылі адзенне,
ведалі:
каб жыта ўзышло,
трэба яго пасеяць,
каб дождж не капаў за каўнер,
трэба накрыць хату,
каб карова дала малако,
трэба яе накарміць.
І з гэтых простых ісцін
выспявала перакананне:
шчасце ніхто не прынясе,—
яго трэба рабіць сваімі рукамі,
перакананне,
якое стала нормай жыцця,
надзеяй і верай
у заўтрашні дзень.
Наперад глядзець
працоўных навучыў вялікі Ленін,
які высока ўзняў над планетай
паходню Свабоды, Роўнасці і Братэрст
і асвятліў ёю
шлях да шчасця.
Пад Ленінскім сцягам,
па Ленінскіх запаветах
мы цвёрдым поступам
упэўнена крочым наперад
да тых вяршыняў,
імя якім — Камунізм.
Час не спыняецца
і назад не вяртаецца.
Смела глядзець наперад
навучыў нас вялікі Ленін.
З узлётнай паласы Ленінскіх запаветаў
паднімаюцца ў высі
касмічныя караблі нашых планаў,
наша ўпэўненасць у заўтрашні дзень.
Што збудавалі мы,
тое стаіць трывала,
што мы плануем,
усё здзейснім,
бо ведаем:
каб жыта ўзышло,
трэба яго пасеяць...
Як гэта добра:
прачнуцца раніцой
і ўбачыць у акне чыстае неба!
Сваім нашчадкам
разам з новымі гарадамі і электрастанцыямі,
караблямі і касмадромамі,
разам з поўнымі свірнамі
і квітнеючымі садамі
мы перададзім у спадчыну
і гэты чысцюткі блакіт неба,
у якім
залатым юбілейным рублём,
адлітым у Фонд міру новага тысячагоддзя
будзе пяшчотна ззяць іскрыстае сонца.
— Гаворыць Масква!
— Гаворыць Масква! —
ва ўсе куткі планеты
ляцяць крылатыя словы,
якія вяшчуюць працоўным свету
Мір,
Шчасце,
Свабоду.