epub
 
падключыць
слоўнікі

Хведар Жычка

Карацелькі

Можна птушку выляпіць з гліны,

можна фарбамі намаляваць,—

будзе птушка нібыта жывая,

ды не зможа лятаць і спяваць.

 

*

Дзе моцны дух, там тонкі нюх

і гонар шчэ не страчаны.

Арол не ловіць, кажуць, мух,

а леў не есць здыхляціны.

 

*

Маланка

старой не бывае —

маланка

ў палёце згарае.

 

*

Як грыўні са сталоў,

з роўнядзі азёр

зграбу ў сваю далонь

звон спелых зор.

 

*

Не вер вятрам ты ні на грам,

ім вернасць — не радня:

у лес зайсці ёсць сотні брам,

для выхаду ж — адна.

 

*

Ні зрокам, ні слыхам

не ахопіш акіян,

як бязмежнае глупства,

як бясконцы падман.

 

*

Адпачніце, стомленыя струны!

Не далі вы гучнай славы мне,—

як жаўрук над аксамітнай рунню,

непрыкметны доўга я звінеў.

 

*

Калі ў душы ты маеш веру,

што будзеш вечна маладой,—

хваробу вылечыш любую

вадою простай ключавой.

 

*

Прапахла воскам пожня

і мёдам — сенажаць.

Хоць мне жаніцца позна,

ды рана паміраць

 

*

Зноў дома я. Лікуй, душа і цела!

Ды штось няветліва сустрэла поле:

яно нядаўна коласам звінела,

іржэўнікам цяпер мне ногі коле.

 

*

Ах,як неахвотна

збірацца мне туды,

куды вядуць турботна

пражытыя гады!

 

*

І адно цяпер імкненне:

скінуць кайданы надзей,

чалавечага сумлення

не згубіць у судны дзень.