Карадаг — вялізнае каменнае страшыдла.
У яго тры галавы:
адна ўглядаецца ў неба,
другая нюхае вецер,
а трэцяя п’е і ніяк не можа выпіць мора,
бо мора — бяздоннае,
бо мора салёнае,
бо мора неспакойнае і злое,
б’е хваляй па мордзе, залівае ноздры...
Трэцяя галава Карадага
толькі фыркае, і чмыхае,
і ўсё крычыць:
— Вып’ю! Вып’ю!
— Дурніца ты! —
кажуць ёй старэйшыя сёстры-галовы.—
Чаго ты зводзішся?
Жыві, як мы, спакойна і ціха,
любуйся небам,
сушыся пад сонцам і ветрам,
нюхай кветкі руж і кізілу.
— Не хачу жыць так, як вы! —
не ўнімаецца трэцяя галава Карадага
і працягвае піць мора.
А можа, вып’е?