Надакучыў мне гасцінец,
гладзенькі ды роўненькі...
Захацелася прайсціся
крышачку шурпатым.
Надакучыла мне быць
чысценькім, харошанькім...
Захацелася пажыць
крышачку праклятым,
Крышачку праклятым,
Крышачку забруджаным,
Языкатымі суседкамі
Добра перасуджаным:
«Ён такі,
Ён сякі,
Усё ж даскакаўся...
Ты заўваж,
Ты разваж,—
Колькі прытвараўся?!.
І вось...»
А што «вось»?
Проста ўбачылі мяне такім,
які я ёсць,
Якім быў,
Якім буду ўвесь свой век,
Бо і я ж — чалавек.