Пад цвітучай ліпай вулей —
пчолам райскае жыццё:
ім за свет ляцець не трэба,
крылы пругкія стамляць.
І яны з пахучых кветак
дармавы нектар збіраюць,
напаўняюць соты-дзежкі,
каб хапіла на зіму.
І калі да іх падыдзеш,
без разбору ўсіх джыгаюць:
і таго, хто ставіў вулей,
і — хто ліпу пасадзіў.