epub
 
падключыць
слоўнікі

Хведар Жычка

Пражскае метро

Той дзень я ў памяці збярог

ва ўсіх яго дэталях.

Другую лінію метро

у Празе адкрывалі.

 

На сонца жнівень быў скупы,

для свята ж пастараўся:

прамыты дожджыкам сляпым,

яснеў у промнях ранак.

 

Сышліся тысячы людзей

на Вацлаўскую плошчу,—

і горад яўна маладзеў,

і маладзелі вочы.

 

Гарэлі словы, як давер,

ярчэй за ружы-кветкі:

і «ЧССР», і «СССР»,

і «сполечне навекі»,

Для метрабудаўцаў Масквы

вянок сплятала слава...

 

Прайшлі праз калідор жывы

кіраўнікі Дзяржавы.

 

Разрэзаў стужку Прэзідэнт,

узняў руку: «Чэсць працы!» —

і запрасіў нас паглядзець

падземныя палацы.

 

Па эскалатарах уніз

мы ехалі без спешкі,

і ззялі весела агні,

і весялелі ўсмешкі.

 

А вось і станцыя! Святлом

залітыя пероны,

заходзілі, бы ў родны дом,

мы ў светлыя вагоны,—

перадавалі свой настрой

наступным пасажырам...

 

Пражане едуць у метро

з Градчан на плошчу Міру.