Паводле Дзімітра Панцялеева
Грызеш да стомы кнігі і трактаты,
збіраеш мёд з акацыі чужой,
і блытаніна ў галаве тваёй:
змяшаліся імёны, назвы, даты...
Харчуешся чым — праўдай ці хлуснёй?
Каму зайздросціш — здольным ці багатым?
Учора богам быў, а сёння стаў піратам.
Чым будзеш заўтра —духам ці зямлёй?
А дні бягуць... І наракаць не трэба,
што аднастайныя яны, нібы званок,
які склікае вучняў на урок.
Рабом абставін не зрабіся ты:
купі для Евы добры бохан хлеба —
вярніся з ёй у райскія кусты.