epub
 
падключыць
слоўнікі

Хведар Жычка

Трыялеты

Як матчыным рукам і хлебу,

я веру партыі сваёй;

і чыстаму малюся небу,

як матчыным рукам і хлебу.

 

Адчуўшы пільную патрэбу

быць сэрцам з роднаю зямлёй,

як матчыным рукам і хлебу,

я веру партыі сваёй.

 

*

Я не хаваю волі сэрца

за частакол пустых размоў.

Ад ворагаў і ад сяброў

я не хаваю волі сэрца.

 

Пры частым ужыванні слоў

няцяжка іх значэнне сцерці.

Я не хаваю волі сэрца

за частакол пустых размоў.

 

*

Вясною вецер уздыхнуў,

набухлі сокамі пупышкі,

лес абуджаецца ад сну,—

вясною вецер уздыхнуў.

 

Залезла сонца на сасну,

зялёныя фіксуе ўспышкі.

Вясною вецер уздыхнуў,

набухлі сокамі пупышкі.

 

 

*

Праменьчык сонца зіхатлівы

упаў на кудзеркі твае.

Які ж ён светлы і шчаслівы —

праменьчык сонца зіхатлівы!

 

Любуюся я гэтым дзівам,

спакою рэўнасць не дае,—

праменьчык сонца зіхатлівы

цалуе кудзеркі твае.

 

*

Крывёй зялёнаю сплывае

пад востраю касой трава;

краса жывая лугавая

крывёй зялёнаю сплывае.

 

Я смерці гімнаў не спяваю,

ды ёсць тут крышку хараства:

крывёй зялёнаю сплывае

пад востраю касой трава.

 

*

На край ліста паўзе слімак,

у космас мкне ракета.

Куды ні кліч яго, аднак

на край ліста паўзе слімак.

 

Бо кожны дзейнічае так,

якая ў каго мэта:

на край ліста паўзе слімак,

у космас мкне ракета.

 

*

Такая сонечная восень!

Такі на яблыкі ўраджай!

Над галавой — шкляная просінь.

Такая сонечная восень!

 

Хоць стала явай з летам ростань,

ды радасць льецца цераз край:

такая сонечная восень!

Такі на яблыкі ўраджай!

 

*

Размыў дажджамі лістапад

кастрычніцкую пазалоту.

Стаў невыразны далягляд —

размыў дажджамі лістапад.

 

І толькі светлы твой пагляд

прагоніць з сэрца прэч сумоту.

Размыў дажджамі лістапад

кастрычніцкую пазалоту.