Іду
з расхрыстанымі грудзямі
басанож
па мяккіх травах і вострых камянях,
без магнітафона
і транзістара,
іду
і спяваю сам,
не чужыя словы,
не па напісаных некім нотах,
а тое, што хачу,
і так, як душа спявае.
Не форму разбураю —
разганяю туман
зарыфмаванай абыякавасці,
рытмізаванай бяздумнасці.