Сухой рукой перабірае медалі
за Кёнігсберг, Варшаву і Берлін,
нібыта біяграфію чытае,
далёкае былое ўспамінае,
сяброў па зброі — мёртвых і жывых,
крыху шчэ помняцца абліччы іх
і галасы — амаль дзіцячыя фальцэты,
грузінскія, малдаўскія акцэнты...
Звон кацялкоў ля кухні палявой...
Прывал кароткі і бясконцы бой...
Раненне і шпітальныя пакуты...
Над брацкімі магіламі салюты...
І зноў — у наступленне... Зноў: «Ура-а-а!..»
Прыйшоў унук вясёлы са двара:
— Дзед, тэлевізар уключай! Даўно
ідзе пра Шцірліца кіно,
а ты сумуеш.
Ну і дзед!