У турботнай мітусні праходзіць дзень
не даючы нам і хвілінкі часу
на спачын і роздум.
І калі
за горы сядзе сонца
і, праганяючы прэч зямныя клопаты,
на вуліцы ўладаром пройдзе змрок,—
загараюцца на небе зоркі,
каб паказаць
бяскрайнюю і бяздонную
прыгажосць Сусвету.
Няхай жа
пад зорным небам
спакойна спіцца
маім братам —
насельнікам Зямлі!