Без пары памёр ты, браце,
Адышоў ад нас,
Не знайшоў ты ў роднай хаце
Жыцейка пакрас.
Не дала ліхая доля,
Што ж хацеў ты мець,
Каб у пакуце і няволі
Моцна не цярпець.
Ажно скрыдлы тваіх думак
Вецер адсякаў
І смяротны пацалунак
З смехам пасылаў.
Вось змрадованае сэрца
Ў хвалях пачуцця
Запрасіла лепей смерці,
Чымсь пакут жыцця.