Мы — сыны
Новых дзён!
Мы прарокі — ваякі за волю.
Перуны
З бліскавіцамі значаць наш шлях
Ад нядолі мінуўшых вякоў
На чырвоны лунаючы сцяг
Усясветнай Камуны.
Нас вядзе
Да яе нестухаючы імпэт адвагі,
Як пяўца — слухаць гучныя струны
Неўміраючай сагі,
Як сцярпеўшага мукі ад смагі —
К вадзе.
Цвёрды грунт
Нам вабіла па шляху цярпенне;
Дакранемся нагамі — ўлягае каменне,
Ночы змрок разлятаецца чорны,
І гуляе прасторны
Вялікі, упорны
Наш бунт.
Дзе відаць,
Дзе стаяць
Векавыя устоі няволі,
Дзе яе уміраюць ахвяры,—
Туды шлём
Буру й гром!
Без спагады-патолі
Аддаем мы заслужныя кары!
Мы — сыны
Новых дзён!
Светлай долі працоўным — тварцы.
Мы Ўсясветнай Камуны ганцы —
Вестуны!
Мінск, 9/V-1923