Я хацеў бы, здэцца,
Ў несціханай спрэчцы
Неразрыўна зліцца
З тымі, хто век біцца
Маюць за свабоду
Беднага народу,
За зямлю, за волю,
За шчасную долю...
Я б хацеў без змогі
Йсці да перамогі
У агні паўстання
Проціў панавання
На зямлі закону
Гвалтаў ды прыгону
Над працоўным людам
Вокала і ўсюды.
Я хацеў бы гартам
Ў бойцы той упартай
Ў камень змацавацца,
Каб не зруйнавацца,
Ў змове несціханай
З воражным мне станам,
Што ў ахове ўласці
Свае, ён не здасца
Доўгімі часамі...
Й будзе адбівацца
Куляй ды зубамі
Да астатняй хвілі,
Да апошніх сілаў.
Я хацеў бы бачыць,
Як агонь адзначыць
Промінам чырвоным
Час вялікі скону
Гвалтаў і прыгону
Ў жыцці чалавечым...
Я б хацеў дажыці,
Каб гардліва выйсці
Волі насустрэчу
Перад яе ўходам,
Жыць вавек з народам
У свяжыстай руні
Вечнае Камуны!..
Мінск, 1920