Я люблю, калі небны абшар,
Неспадзевана ўсім, нечакана,
Убярэцца ў адзежыну хмар,
Буйным ветрам здалёку нагнаных;
Калі гром над зямлёй прагрыміць,
Аж навокал зямля скалыхнецца,
Ды маланка агнём пачне неба паліць,
Аж яно на кавалачкі рвецца;
Калі вецер свой ўзвей завядзе,
Разбураючы ўсё прад сабою,
І вакол, як ні глянь, ўсё гудзе
Ў несустрыманым буйным развою...
Я люблю гэты час!
Яго ўздым
Непакорнай свабоднай стыхіі!
Нешта блізкае бачу я ў ім,
Што нутро маё радасцю мые!
Капыль, 1912