Я жыву таму, што маю
Веру моцную у тое,
Што загіне доля злая,
Чорнай сілаю якая
Землю вокал аблягае,
Бы жалезнаю рукою.
Я жыву таму, што сэрца
Спадзеў ясных не губляе,
Як улетку лісцяў дрэўцы,
І ў надзеях, бы праз дзверцы,
Наглядае спацар смерці,
Што нядолю скрозь знішчае.
Я жыву таму, што чую
Душой чулаю адроду,
Тую пору, хвілю тую,
Боганосную, святую,
Што нясе ў свет дарагую
Светазарную Свабоду.
Я жыву таму, што бачу
Панаванне лепшай долі,
Дзе не будзе хутка плачу,
За якую й я даў дачу,
Што адроду прыназначыў
На крывавым збройным полі
Ў барацьбе за шчасце й волю.
1918