epub
 
падключыць
слоўнікі

Цішка Гартны

Капыль

Капыль, Капыль! Маё мястэчка,

Вялікай Міншчыны куток!

Мне міла ўсё тваё: і рэчка,

І хаты, нівы і гаёк...

Вакол яго снуе далінай

Шнурок вясёлы раўчука,

Якога нам, бы матка сына,

Спакон вякоў дала рака,

Што там магутна воду гнала

І чоўны рэзвыя нясла,

Бурлівай хваляй ўзгорак рвала

І крыгай мост стары трасла...

А далей — вокал роўна нівы

Свае шнуркі к гаям вядуць,

Што цёплым летам людзям жніва

За працу цяжкую даюць.

На нівах густа разлягліся

Астаткі шведскае вайны,

Што ў час вяковы не звяліся

Ў траве зялёнай курганы.

Пад іх грамадаю маўкліва

Ваякаў слаўных косці спяць,

Пайшоўшых смела ў час прызыву

Свой родны край абараняць.

Між тых курганаў, на адгону,

Высокі замак з цьмі вякоў

Ўстае, як сведка ўлады і закону

Старых часоў, сваіх князёў.

Калі ж паглядам далей кінем

Туды, дзе ніў канец ляжыць,—

Хваёвы бор, як вострым клінам,

Сцяной зялёнаю стаіць.

Старыя хаткі сумна зніклі

З зялёным мохам на страсе,

І спяць-маўчаць, нібы прыціхлі,

Як заварожаны ўсе...

* * *

...Люблю людзей тваіх схудзелых,

Іх сумны, змучаны пагляд,

З саломы новай жоўта-белай

Страхі убогіх нізкіх хат.

Працягі пыльных вуліц летам

І зелень рутную садоў;

Зімою ж пекна разадзеты

Наслоем выпаўшых снягоў...

Усё, усё люблю, як толькі

Хто можа так калі любіць!

І точаць сэрца маё болькі,

Што людзям цяжка яго жыць,

Што лёс сібірны на працягу

Сямі з паловаю вякоў

Прыбіў у ім да шчасця цягу,

Заняволіў гордых жыхароў...

А ўсё ж сярод той цёмнай ночы

Яго маркотнага жыцця

Праменне яснае бліскоча

І родзіць хвалі пачуцця.

* * *

Чакай і вер ў настанне лета,

Капылю роднага жыхар!

 

Калі ў зямлі ляжыць крыніца,

То кверху выб’ецца яна!

Дзе дух жывы не змог стушыцца —

Там смерці тупіцца каса.

 

Пецярбург, ІІ/ІХ-1914


1914

Тэкст падаецца паводле выдання: Збор твораў. У 4 т. Т. І: Вершы, 1909—1935. Апавяданні 1909—1927 / Аўт. прадм. С. Александровіч.— Мн.: Маст. літ., 1987.— 438 с.
Крыніца: скан