Адвячорак. Змрок рассеўся,
Згасла полымя зары.
Гэй, ліхтаршчык, дзе ты дзеўся
Йдзі запальваць ліхтары.
Не прывыклі да цямноты,
Мы не можам з ёю жыць:
Цень нагоньвае дрымоту,
Цень з пуціны можа збіць.
Цемры рада ўсё ліхое:
Совы, ведзьмы, кажаны.
Нам святло давай святое,
Каб не цешылісь яны.
Хай вакола разліецца
Яго промень па куткох,
Й змрок цягучы расплывецца
Ў яскраблішчучых лугох.
Развей сэрца тады будзе
Пры святле у грудзях біць.
Гэй, ліхтаршчык! Знаюць людзі
Ў цьме ці святле лепей жыць.
Дык хутчэй бяры драбіны,
Кнот з кудзелі насмалі
І а шарай ты гадзіне
Ліхтары вакол палі.
Вількамір, 1912