Ў буры, ў навальніцы,
Ў громе, ў бліскавіцы,
У сіберным гуле
Ветранае сілы,
Ў хваляванні мора,
Ў калыханні бора —
Многае мне міла,
Многае мне блізка.
Ўсё вакол трасецца,
Ўсё кудысь нясецца,
Ломіць і знішчае
Вокала прашкоды.
І няма ні звання
Сілам тым стрымання,
Як яны гуляюць,
Як яны бушуюць...
Хочацца пусціцца
З імі мне й пазбыцца,
Што я чую, бачу,
Ведаю і знаю.
І ламаць паломам
З ветрам, з бурай, з громам
Ўсю бяду людскую,
Што ў жыцці пануе
З краю і да краю...
Вількамір, 1912