Будуйце, майстрове, будуйце хутчэй,
Вы гэтую новую хатку,
Цярпліва кладзеце фундамент мацней.
Хоць цяжка бывае спачатку,
Аднак не сумуйце і ўсе грамадой
Пры песні зычлівай, вясёлай,
Майструйце паважна сцяну за сцяной,
Ўзнімайце іх вышай, ўсё вышай ад долу.
Сукі, крывізну абсякайце нашчэнт,
Хай шчыльна майструецца кладка,
І моцнаю будзе, як моцны цэмент,
Нам гэтая новая хатка.
А ў хатцы у новай так люба пажыць,
У вокны яе паглядзецца!
Святло, што ад сонца ў яе забяжыць,
Утомленым сэрцам нап’ецца.
І соладам хмельным пяройдзе нутром
Ажыўшая мара-загадка.
Будуйце, майстрове, сцяну за сцяной —
Будуйце вы новую хатку.
Фундаменту ў меру прарыты равы,
На камені ляжа падруба.
Глядзеце на вытвар, што строіце вы,
Дзівуйцеся толькі, як люба!
За дзень, за другі і чатыры акны
Бадай ужо будуць гатовы,
І толькі рабеце, каб шырай яны
Раздаты былі пры аснове.
Каб новая хатка вясельшай была,
Каб променю буйныя шматы
Жывільнага сонца, святога цяпла,
Ліліся жароламі ў хату.
Ды кроквы, майстрове, ўздымайце вышэй,
Дугою, загнутаю строма,
Каб кроплі сцякалі навальных дажджэй,
Ў страсе не псавалі б саломы.
Гэй, праўда, майстрове, павінны вы знаць
Будову ў канец ад пачатку.
Не раз ужо вам давялося стаўляць
Хлявы і гуменцы ды хаткі.
Будуйце ж па знанню, будуйце, майстры.
Паважна стварайце, старэнна,
Ўстаючы к рабоце ад ранняй пары
І працу канчаючы к цемні.
Вытворчай рабоце так многа падзяк,
Павагі так многа для працы!
Не кідайце ж пэнту вытворчага так —
Энергіі вашай не трацьце.
Хто ў хатку ўбярэцца і будзе ў ёй жыць,
Гадкі каратаць папарадку,
Не будзе магчы той, майстры, вас забыць
І шчырае дзякуй вам скажа за хатку.
Капыль, 1913