Яна прыйшла ад цяжкіх сох,
Яна прыйшла з цямні куткоў,—
Хто ў муках дні жыцця правёў
І ў жыцці цяжкім век знямог —
Той к нам яе з сабой прывёў.
Пад свіст гудкоў, пад вёрт калёс,
Пад голад-холад, недасон,
Адвагай гордай абнясён —
Ваяк чырвоных легіён
Для бойкі слаўнае узрос!
І грымнуў гром наўкол-наўкруг,
Раздаўся зычны, горды кліч,
І звіс буржуяў з’ядлых біч,
І спаў абцягнуты ланцуг
З тых плеч, каго скаваў паніч.
Гары ж, агонь Кастрычніка, гары!
Свой промень зыркі раздувай.
Няхай ён ззяе з краю ў край!
Хто спіць да гэтае пары —
Уставай!
Пецярбург, 1918